30 Aralık 2010 Perşembe

5. Gün

tüyler ürpertiyordu gece
beyaz tomurcuklar gibi dağılmıştı gökyüzüne yıldızlar
ve karşı kıyıda çırpınarak sevişen balıklar
diplerde yatan kemiklerin şarkısını söylüyordu fısıldaşarak
kan kokuyordu gece


ve o çıkageldi 
bir rüya gibi sessizce
çöküverdi ağırlığı üzerimize
tüm şehir geceden daha da karanlığa boğuldu
yalnız bir martının iç çekişi
ve şu bahsettiğim balıkların sevişme sesleri
kulaklarımızı doldurdu
biz de kadehlerimizi kaldırdık
aydınlık günlerin gelmeyecek tortusuna


yanımda bir adam vardı.
adını hatırlayamadım.
sadece kayıp ruhuna parmağımı değdirip
çekmek istedim tüm dünyayı kolundan...






-5. Günün Sonu-

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder