11. Gün

Bir danstı hayat Bastet'in gözünde
Hayale sığmayacak kadar büyük bir salon
Ortasında bir çift
Ve nereden geldiği belli olmayan bir viyolonsel sesi
Bastet viyolonsel sesini kendi sesine benzetirdi
Şehvetti arşenin hızlı çekişi ve muammaydı notaların karmaşası
En sonunda hüzün, la'dan başlayan etütlerdi
Ve aşk, hiç bulunamadı notalarda teker teker


Bir tangoydu hayalindeki
Valsle karışık bir tango; olmazdı, biliyordu ama hayaldi bu, istiyordu
Adamın gözleri kadınla dolduğu anda kadın bir kuğu misali başı arkada
Ve boynundan dökülen incilere dokunmak istercesine nefesler
Adamın gözleri yerde ve kadının kalçalarına kadar inen uzun saçlarını arayışta
Kadının gözleri adamla dolduğu anda adam sert bir tavırla kolaçanlarda
Ve kaşlarındaki çatıklıkla yüzündeki o mahzun kırışıklıklar uyum içinde
Kadının gözleri boynu delen yakaların ucundaki ruj lekelerinde


Elbise savruldu
İpeğin rüzgara değişiyle
Dans başladı...


bir rüyaydı, bir masal, bir iç çekiş, bir haykırış
olmak istediği anda olmak istediği yerde olan bir ışıktı
ruhtu, hayattı
gel zaman git zaman gele gide kaybetmişti kendini dansın ve notaların ahenginde
dans bittiğinde elle tutulur gözle görülür hiç bir iz kalmamıştı salondan geriye
adam uyandı, kadın uyandı
zaman devam, saatler tik-tak
adam kadının saç telini çekti yüzünden
ve kadın açtı mavi gözlerini


-günaydın dünya...




-11. Günün Sonu-