Doğum.

Zaman oyun oynamayı seviyordu.
Bastet için zaman, karşıdan karşıya bir türlü geçemeyen bir kaplumbağa gibiydi.
Yorgundu, zaman çok yorucu, beklenenler bir yorgunluk suçlusuydu.
Yalnızdı, hiç olmadığı kadar yalnız ve hiç olmadığı kadar yalnızlığa alışkın.
Olgunlaşmış bir armut gibiydi Bastet.
Tahta göğüs kafesi ve iri kalçalarıyla tam bir armut tasviriydi.

Yabancılaşmış tarlalar Bastet'in ruhuna dokunuyordu şu sıralar.
Alışılagelmiş masallar ve onların ezberlenmiş hazin sonları dumanı boş boş tüten bir sigara gibi anlamsızdı.

Kelimeleri anlamsız, ruhu anlamsız, duyguları anlamsızdı Bastet'in.


Ve Bastet tüm bu hisleri doğururken
Birden dünyaya geliverdi şu köşedeki fıçının içine...