7. Gün

Bastet zamanı mevsimlerle ölçerdi.
Köşedeki kirazın çiçek açışı bir yılın doluşu;
Havanın bahar kokuşu, Seğmenler'in karla doluşu ve yağmurların başlayışı çeyrek yıl demekti.
Ayları takip etmeyi bırakalı aylar olmuştu.
Zaman geçeli, setler çekileli, serseri mayına dönüleli az olmuştu gerçi.
Toparlanmak kolaydır Bastet için, her gün yeni bir deprem sonuçta...


-------

Oprah sarı saçlarını savurmuş, boğuk oda insanlarına boğukluğu anlatrken Lavinia pencereyi araladı.
İçeri dolan, kışın baharla karışık kokusu, Bastet'e tanıdık geliyordu.
Birden Mkm geldi aklına. O an anladı; 3 çeyrek yıl geçmişti ve yıl tamamlanmak üzereydi.
Yıl dönümleri fazla abatılır Bastet'e göre.

Ne mutluluk verenler sürekli, ne ölümler unutulmaz ne de doğumlar yaşlılık karşıtıdır.
Anlamsız bir döngüdür yıl dönümleri.
Sadece sona doğru yaklaşımın kanıtı olabilirdi hepsi...

Bastet doğruldu ve yüzünü güneşe yasladı
Sıcağın soğukla birleşimi elbet tüyler ürperticidir.
Oprah boğuk odaya bkış fırlattı ve ayaklarını sürüyerek çıktı odadan.
İnsanlar nefeslerindeki boğulmuşluğu bir çırpıda üfleyip daha da çekilmez kıldılar saatleri.
Ve gün son buldu...
Yıl gibi...



-7. Günün Sonu-